- rej wodzić
- 1) верхово́дить; задава́ть тон2) уст. быть распоряди́телем та́нцев
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
rej wodzić
Смотреть что такое "rej wodzić" в других словарях:
rej — m I, D. u blm daw. «szereg, rząd, łańcuch, sznur» dziś tylko we fraz. Rej wodzić «przewodzić komuś gdzieś, panować nad otoczeniem; zajmować pierwsze miejsce; dyrygować, rządzić» ‹z niem.› … Słownik języka polskiego
wodzić rej — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} przewodzić, dowodzić, dyrygować innymi; być w czymś pierwszym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzieciak wodził rej w przedszkolu. Wodzić rej w towarzystwie. Wodził rej wśród medycznych autorytetów. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rej — rej* {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. wodzić rej {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wodzić — ndk VIa, wodzićdzę, wodzićdzisz, wódź, wodzićdził, wodzićdzony 1. «idąc prowadzić kogoś w różne miejsca, być czyimś przewodnikiem» Wodziła gości po całym mieście. Wodziła nas od sklepu do sklepu. Wszędzie wodziła ze sobą dziecko. ◊ Wodzić rej… … Słownik języka polskiego
wodzić — 1. Wodzić kogoś za nos «mamić, oszukiwać, zwodzić kogoś, aby podporządkować go swej woli»: Jest idiotą, dał się wodzić za nos. Myślał, że miał w ręku tego J 23, a tymczasem to J 23 zakpił z niego. Andrzej Zbych, Stawka. Wodził mnie za nos jak… … Słownik frazeologiczny
rej — Wieść, wodzić rej zob. II wieść … Słownik frazeologiczny
wieść — I. Głucha wieść zob. głuchy 1. Hiobowa wieść zob. hiobowy. Wieść głosi, niesie zob. głosić. Wieść gruchnęła zob. gruchnąć. Wieść o kimś, o czymś zaginęła zob. zaginąć. II. Wieść, wodzić prym, rej «górować, celować w czymś, mieć … Słownik frazeologiczny
pierwszy — pierwszywsi, odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1» Pierwszy miesiąc roku. Pierwsza rocznica. Pierwsza wojna światowa. Pierwsze piętro. Pierwszy rok studiów. Pierwsza klasa w szkole. Pierwszy szereg żołnierzy … Słownik języka polskiego
przewodzić — ndk VIa, przewodzićdzę, przewodzićdzisz, przewodzićwódź, przewodzićdził, przewodzićdzony 1. «kierować czymś, czyjąś działalnością; stać na czele, dowodzić, przewodniczyć; narzucać komuś swoją wolę, wodzić rej w czymś» Przewodzić wyprawie,… … Słownik języka polskiego
wieść — I ż V, DCMs. wieśćści; lm MD. wieśćści książk. «wiadomość, często nie sprawdzona na temat faktu lub wypadku; pogłoska, fama» Alarmująca, nagła, pomyślna, smutna, tragiczna, dobra, zła wieść. Odebrać, otrzymać wieści od kogoś. Brak o kimś, o czymś … Słownik języka polskiego
